هیچ کس شوخی بیجا نکند
جز انکه مقداری از عقل خویش را ازدست بدهد
حکمت 450 نهج البلاغه
.................................
آن‌کس که قلبش پر از دوستی دنیا باشد
درونش پر از اندوه می‌شود
اندوهی که در عمیق‌ترین لایه‌های قلبش در تلاطم مدام است
اضطرابی که همواره او را به خود مشغول می‌سازد
و غمی که او را محزون و متأثر می‌گرداند.
نهج البلاغه. حکمت 367
.....................................