به نام خدا
این روزهایی که گرانی بیداد میکند فرصتی ست تا به آنچه مردم ما آن را فرهنگ ایرانی نامیده اند نگاهی بیاندازیم .
به راستی اگر کشور ما همچون کشور عراق جنگ زده باشد چه میشود ، مردم ما آنقدر تواضع دارند که جیب خود و برادرانشان را یکی کنند !
فرهنگی که درونش فوت میکنیم تا همگان را متوجه صدای بوقش کنیم چقدر در روند زنگی ما جای خود را باز نموده است ، شاید عده ای توپ را به زمین دولت بیاندازند ، مسئله مسئولین جداست هرکس مکلف به وظیفه ی خود است ، مگر حرف امام این نیست که "ما مامور به وظیفه ایم مامور به نتیجه نیستیم ". دولت اگر در وظیفه ی خود کوتاهی میکند باید پاسخگو باشد اما ، ما مردم چقدر به وظیفه ی انسانی خود عمل میکنیم .
مسئله هدفمندی و گرانی و این مباحث هرروز جلوه هایی از خوی غیر انسانی در این کشور به ظاهر اسلامی نمایان میکند ، چطور است در این بحبوحه ی گرانی شکمهایی هرروز حجیم تر میشوند، و جیبهای افرادی خبیث هرروز پر تر میشود ، مگر گرانی نیست !
چرا وقتی از یک ایرانی می پرسی پر درآمدترین شغل چیست ؟ میگوید : دلالی!
کاش بنشینیم و کلاهمان را قاضی کنیم که کدام لقمه ی جامعه ی ما حرام بوده است!
.............................................................................................................................
پ.ن1:دیروز در کتابخانه ای قدم میزدم کتابی نظرم را جلب کرد که توصیه میکنم شما هم بخوانید ، ،کتاب انفاق کلید اقتصاد نوشته ی عباسعلی محمودی .
پ.ن2:در روایات است که یاران حضرت صاحب (عج) جیبهایشان یکی ست ، به یکدیگر بدون چشم داشتی کمک میکنند. مراجعه کنید